امام صدر در آثار خود دو اصل برای گفتوگو مطرح کردهاند. نخست آنکه گفتوگو نیاز به فضای آزاد دارد تا مؤثر و مفید باشد. ایشان میگوید که آزادی یعنی خوشگمانی به انسان و حال آنکه نبود آزادی یعنی بدگمانی به انسان. در متون فقهی به جای خوشگمانی و بدگمانی عنوان قصور و تقصیر آمده است.
اصل دیگر را امام صدر در تفسیر سورۀ کافرون مطرح کرده است. او معتقد است که در گفتوگو نباید اصول و مبانی خود را زیر پا بگذاریم. بر اساس شأن نزول این سوره، کافران چند پیشنهاد به پیامبر میدهند که پذیرفتن آنها عدولِ از توحید بوده است. پیامبر نیز این پیشنهادها را رد میکند.
محمد سروش محلاتی در سال ۱۳۵۵ وارد حوزه علمیه قم شد. پس از گذراندن دروس سطح در خدمت حضرات آیات ستوده و سید علی محقق داماد، در درس خارج آیتالله حائری یزدی(ره) حاضر شد و مدت ۱۵ سال از درس خارج حضرات آیات وحید خراسانی و شبیری زنجانی و برخی اساتید دیگر استفاده کرد. در همین مدت فلسفه و عرفان را در محضر حضرات آیات حسن زاده آملی، جوادی آملی و انصاری شیرازی تلمذ کرد.
گرایش اصلی حجتالاسلام والمسمین سروش محلاتی در پژوهش، فقه سیاسی است و حدود ۱۰ سال است که در سطح عالی و سپس خارج فقه و اصول در مدرسه آیت الله گلپایگانی(ره) تدریس میکند.
اسلام و مقتضیات زمان، اندیشه و ایمان در آزادی، دولت و اجرای شریعت، آزادی عقل و ایمان، مبانی حریم خصوصی در اندیشه اسلامی و امکان سنجی انتخابات در نظام اسلامی از آثار و تالیفات اوست. او همچنین مقدمهای بر کتاب «فقه زندگی» نوشته که برگرفته از آرای فقهی امام صدر است و به همت انتشارات موسسه امام موسی صدر به چاپ رسیده است.