۹ فروردین: در جلسۀ مجمع عمومی مجلس اعلای شیعیان لبنان، موادی از قانون مجلس اعلا اصلاح شد و امام صدر مجدداً و تا سن ۶۵ سالگی به ریاست این مجلس انتخاب شد.
۲۹ فروردین: با آغاز جنگ داخلی لبنان در فروردین ماه، امام صدر برای خاموش کردن فتنه و آرام کردن اوضاعِ لبنان به تکاپو افتاد و پیدرپی بیانیههایی هشدارآمیز دربارۀ توطئههای دشمن و برنامهریزی برای فتنهانگیزی صادر کرد، و لبنانیان را به پاسداری از میهن فراخواند. او بر جایگاه انقلاب فلسطین در قلب خود تأکید کرد و از فلسطینیان خواست که از ورود به جنگ داخلی لبنان پرهیز کنند.
۳۱ فروردین: با دعوت امام صدر و زیر نظر او، اقدامات لازم برای تشکیل «هیئت گفتوگوی ملی»، مشهور به کمیتۀ ۷۷ نفره، صورت گرفت. او خطمشیِ کلیِ این کمیته را محافظت از همزیستی و تکیه بر گفتوگو و ابزارهای دموکراتیک برای اصلاحات و پاسداری از انقلاب فلسطین تعیین کرد. اعضای این هیئت، نمایندگان گروههای سیاسی و مذهبی از همۀ گروهها و جریانها و مناطق لبنان بودند.
۶ تیر: در اعتراض به ادامۀ جنگ داخلی، در مسجد الصفای مجتمعِ آموزشیِ عاملیۀ بیروت، دست به اعتصاب زد و به عبادت و روزهداری مشغول شد. پس از پنج روز، در دهم تیرماه و در اثر محاصرۀ روستاهای مسیحینشین القاع و دیرالأحمر در بقاع و علیرغم محقق نشدن همۀ مطالبات به اعتصاب خود پایان داد و به این روستاها رفت تا محاصره را بشکند و فتنۀ فرقهای را خاموش کند. مسلمان این دو روستا را محاصره کرده بودند.
۱۵ تیر: در کنفرانسی مطبوعاتی، خبرِ شکلگیریِ جنبش أمل (گروههای مقاومت لبنانی) را اعلام کرد. این جنبش قبلاً در چند میدان بر ضد دشمن صهیونیستی وارد مبارزه شده بود.
۴ مرداد: در نهمین همایش اندیشۀ اسلامی در شهر تلمسانِ الجزایر، مقالهای با عنوانِ «عدالت اقتصادی و اجتماعی در اسلام و اوضاع کنونی امت اسلامی» ارائه داد.
۱۲ مهر: همه را به برگزاریِ نشستِ رهبران دینی همۀ مذاهب و فِرَقِ لبنان در مقر کلیسای مارونی در بکرکی دعوت کرد. برگزاری این نشست به کاسته شدن تنشها منجر شد.
۳۰ آذر: در باشگاه فرهنگیِ امام صادق(ع) سخنرانی کرد و درخصوص سه خطر هشدار و خواستار مبارزه با آنها شد: اوّل. خطر تجزیۀ کشور، زیرا موجب پیدایش اسرائیلی دیگر در قلب کشور میشود؛ دوم. خطر تجاوزهای اسرائیل که ایستادگی در برابر آنها واجب شرعی و تاریخی و ملی ماست؛ و سوم. خطر از بین بردن جنبش مقاومت فلسطین. وی گفت: اسرائیل شر مطلق و خطری بر ضد اعراب، از مسلمان و مسیحی، و خطری بر ضد آزادی و کرامت است.