خلاصه درس گفتار اندیشه و عمل
خلاصه دوازدهمین درس‌گفتار ماهانه اندیشه و عمل
مقاومت لبنان به روایت شاهد عینی
سخنران: لوئی شرف‌الدین
دولت صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ میلادی تأسیس شد و نه فقط برای لبنان، بلکه برای کل منطقه خطرناک بود. در ابتدا صهیونیست‌ها لبنان را کشور ضعیفی می‌دانستند که با گروه موسیقی ارتش اسرائیل هم می‌توانند آن را تصرف کنند.
افزون بر خطر اشغال، تهدید دیگر اسرائیلی‌ها گماردن عوامل مزدور خود در جنوب لبنان بود. سرگرد سعد حداد و آنتوان لحد دو نفر از این مزدوران بودند که سعد حداد در آوریل ۱۹۷۹ به نفع اسرائیلی‌ها دولت لبنان آزاد را در جنوب اعلام کرد.
یکی دیگر از تهدیدهای اسرائیل پیبند نبودن به توافقات بین‌المللی است. اولین بدقولی آن‌ها زیر پا گذاشتن توافق آتش‌بس سال ۱۹۴۹ با لبنان بود. این عدم پایبندی به توافقات بین‌المللی رویه‌ای عادی برای آن‌هاست.مردم جنوب در فقر و بی‌سوادی به سر می‌بردند و دولت به وضعیت آن‌ها رسیدگی نمی‌کرد؛ تا اینکه امام صدر در سال ۱۹۵۹ میلادی به لبنان آمد.
ورود امام به لبنان فرصتی برای جنوب و کل لبنان بود. امام اقدامات خود را با فعالیت‌های اجتماعی در جنوب آغاز کرد. او معتقد بود که باید معاش مردم تأمین شود تا آنان هم در مقابل اسرائیل مقاومت کنند.
امام صدر پس از تلاش‌های فراوان از حمایت دولت لبنان ناامید شد و از ارتباط سیاسی با دولت‌های عربی هم تأثیری ندید. او می‌گفت که کسی به لبنان کمک نخواهد کرد. به همین سبب، خودمان باید از جنوب دفاع کنیم و جنبش نظامی ایجاد کنیم.
اسرائیلی‌ها در سال ۱۹۷۸ میلادی برای اولین بار جنوب را اشغال کردند. سپس، در سال ۱۹۸۲ برای اخراج فلسطینی‌ها به لبنان حمله کردند و تا خلده، منطقه‌ای در نزدیکی بیروت، پیشروی کردند. در خلده با مقاومت جوانان أمل مواجهه شدند.
در دورۀ اشغال جنوب، اهالی جنوب مقاومت فراوانی از خودشان بروز دادند. اسرائیلی‌ها در پی آن بودند که جنوبی‌ها را به سمت خود بکشند. برخی کالاها به با قیمت بسیار کمتری عرضه می‌کردند اما مردم جنوب از آنان خرید نمی‌کردند. در همین دوره تلاش بسیار کردند که مقاومت مردم را بشکنند. اما با سخنرانی‌های استاد حسین شرف‌الدین و رباب صدر و شجاعتی که بروز دادند، مانع آن‌ها شدند.
اسرائیلی‌ها در سال ۱۹۸۵ از صیدا عقب‌نشینی کردند تا زمینه را برای اصطکاک مذهبی میان فرقه‌هایی که با اسرائیل همکاری داشتند و دیگر فرقه‌ها فراهم کنند. اما نقشۀ آن‌ها به سرانجام نرسید. چهارده سال بعد، با همین ترفند جزین را خالی کردند. سرانجام در سال ۲۰۰۰ مجبور شدند که از جنوب لبنان عقب‌نشینی کنند.