دیدار ناگهان: زندگینامهٔ خودنوشت

«دیدار ناگهان» نه به سان یک سرگذشت‌نامهٔ خودنوشت بلکه همان‌طور که خود مارتین بوبر اصرار داشت، تنها به‌سان پاره‌سرگذشت‌نامه‌هایِ خودنوشت یکی از آثار ماندگار و کوتاه بوبر است. گرچه این اثر به لحاظ گونه با آثار معروف شاعرانه- فلسفی او «من و تو» و «راه انسان» متفاوت است اما کیفیتش با آن‌ها برابری می‌کند. بر خلاف آن دو کتاب، «دیدار ناگهان» در قلاب مجموعه‌ای از قطعات کوچک، در دوره‌های زمانی بسیار متفاوت از زندگی بوبر نوشته شد و به عنوان بخشی از فلسفهٔ مارتین بوبر به اهتمام پاول آرتور اشلیپ و موریس فریدمن در سال ۱۹۶۷ انتشار یافت. این پاره‌گفتارها به معنای واقعی کلمه «آموزه‌ها»ی مارتین بوبر است و شاید در نهایت، واقعی‌ترین آموزه‌ای که از او برای ما به یادگار مانده است. بوبر در جشن هشتادمین زادروزش گفت:«من فیلسوف، پیامبر یا الهیدان نیستم بلکه مردی هستم که چیزی دیده و به سوی پنجره رفته است و به آن‌چه دیده اشاره می‌کند».