موضوع اخوت انسانی از فضای متنوع، چند فرهنگی، چند دینی، چند مذهبی در دنیای امروز و همینطور در جهان اسلام ناشی میشود و پرداختن به این موضوع به علت وجود شکافهای انسانی است که در جامعه امروز بهوجود آمده است. در خوانشهای دینی از ادبیات قرآنی، روایی، عرفانی و فلسفی، در جستوجوی کلیدواژههایی هستیم که این شکافها را به گونهای ترمیم کند و انسانها را گرد هم آورد. در واقع، در استفاده از آثار بزرگان بهگونهای، به دنبال پر کردن گوشههایی از این حفرههای انسانی هستیم تا بتوانیم نظم اجتماعی و انسانی را به جامعه امروز مسلمانان بازگردانیم.
خلاصه درسگفتارحجت الاسلام والمسلمین دکتر حبیب الله بابایی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و مدیر مرکز مطالعات اجتماعی و تمدنی است. او مدرک دکتری در رشته تاریخ تمدن ملل اسلامی را از دانشکده الهیات دانشگاه تهران دریافت کرده است. «تاویل عرفانی و تفسیر باطنی»، «کاوشهای نظری در الهیات و تمدن» و «رنج عرفانی و شور اجتماعی» از جمله آثار منتشر شده از دکتر بابایی است.
این اخوت انسانی همان است که در گفتار سعدی شیرازی نیز دیده می شود. بنی آدم اعضای یک پیکرند / که در آفرینش ز یک گوهرند / چو عضوی به درد آورد روزگار / دگر عضوها را نماند قرار این گفتار سعدی وام گرفته از حدیث امام صادق علیه السلام است که مؤمنین همچون اعضای یک پیکر می باشند