امام موسی صدر راهی را ترسیم کرد و کسانی را تربیت کرد که میدانستند باید راه او را ادامه دهند. آنها با حفظ شیوۀ امام صدر کارهای او را گسترش دادند و با جلب حمایتهای مختلف توانستند در لبنان و حتی خارج از لبنان تاثیرگذار باشند. پس از ربوده شدن امام، تغییراتی در مکان و گستره و بخشهای حمایتی و اداری برنامههای ایشان روی داد، بیآنکه در روش و هدف کلی آنها گسستی به وجود آید؛ زیرا آموزههایی که از تجربه شخصی امام در فعالیت اجتماعی و توسعه انسانی به دست میآمد، در مقایسه با تجربههای فردی دیگر، فراگیرتر و پربارتر بود. سرانجام نهال کوچکی که امام صدر در صور کاشت و آن را «بیت الفتاه» نام نهاد و مدیریت آن را به خواهرش بانو رباب واگذاشت، به بار نشست و در شبکهای کامل از برنامهها و خدمات و بنیادها تبلور یافت.
مؤسسات امام موسی صدر در لبنان در جریان رسیدگی به محرومانی که در تندباد فشار اقتصادی رها شده بودند، خوش درخشید، و بهرغم همهٔ عوامل سیاسی، نظامی و مذهبی که سد راه مؤسسات بودند آنها راه خود را رفتند و امروزه هزاران نفر را با خود و اندیشۀ امام صدر درگیر و همراه کردهاند.