اخبار، اخبار عمومی
گزارش همایش «مدرسه تربیتی امام موسی صدر»/ بخش پنجم
جوانان امروزی از اصالت خود دور شده‌اند
حجت الاسلام حجازی در سخنانی عنوان کرد: «جدایی از خانواده باعث جدایی نسل‌ها می‌شود. مسئله خطرناک این است که جوانان امروزی از اصالت خود دور شده‌اند و امام صدر این خطر را هشدار می‌دهد.»
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، حجت الاسلام دکتر محمد احمد حجازی، از پژوهشگران لبنانی میهمان در همایش «مدرسه تربیتی امام موسی صدر و دلالت‌های آن در زمان حاضر» در سی ام بهمن ۱۳۹۷ بود.
او در سخنانی که با ترجمه همزمان مترجم برای مخاطبان ارائه شد، به نکات زیر اشاره کرد:
– من در بحث «اشراف نقش تربیتی در ساخت انسان معاصر در تفکر امام موسی صدر» صحبت خواهم کرد. ماهیت تربیت و ارتباط آن با انسانیت و تربیت از نظر امام صدر این است که کودک اول بتواند خدا را در صورت مادرش و سپس پدرش و در ادامه معلم ببیند. بنابراین تربیت حقیقی ارتباط مستقیم با خالق دارد و بر حسب آموزش‌های الهی است. بنابراین امام صدر فرمودند که انسان جز با تربیت نمی‌تواند انسانیت خود را شکوفا کند. ایشان حقیقت تربیت را با ارزش‌های والای دینی و اخلاقی ربط داده است. اگر تربیت با اهداف بالا همراه نباشد تضییع می‌شود.
– امام صدر نقش والدین و مسئولیت تربیت فرزندان را تنها به بر عهده مادر نمی‌داند و هر دو باید مسئولیت داشته باشند. اگر این طور نباشد به گمراهی و دور شدن فرزندان از ارزش‌های الهی خواهد انجامید.
– نبود نظارت والدین نگرانی‌هایی را در ذهن جوانان بوجود آورده و ثبات فکری و روحی را از بین می‌برد که دو نتیجه دارد: نتیجه اول نگرانی در میان جوانان است. دوم از هم گسیختگی خانواده و جامعه. اگر این جداسازی انجام شود، نمی‌توان گذشته و حال حاضر را با هم جمع کرد.
– اختلاف نظر در روش‌های زندگی اگر رعایت نشود مصلحت‌هایی که در خانواده باید اجرا شود، به فراموشی سپرده خواهد شد. عدم مسئولیت و تربیت خانواده و اداره فرزندان توسط خانواده نتایج وحشتناکی دارد و باعث انفصال گذشته از آینده می‌شود. جدایی از خانواده باعث جدایی نسل‌ها می‌شود. مسئله خطرناک این است که جوانان امروزی از اصالت خود دور شده‌اند و امام صدر این خطر را هشدار می‌دهد.
– عدم اشراف خانواده بر مسئولیت نیز فاجعه‌ای بزرگ در خانواده‌های امروز است و اگر خانواده نباشد مطمئنا ملت‌ها از هم گسیخته خواهند شد. به این نکته توجه کنید که امروز رشد مادی بسیار گسترش یافته ولی متاسفانه از ارزش‌های معنوی دور شده‌ایم. پیوند خانواده کم کم دارد از هم پاشیده می‌شود. پیروی از دیگران همانطور که ابن خلدون گفته بسیار خطرناک است. مشکل از هم گسیختگی خانواده جهانی است. اینجا از نظر امام صدر باید جانفشانی انجام شود. تربیت بدون جانفشانی حاصل نخواهد شد. ما پدر و مادرها اگر از خودگذشتگی نداشته باشیم نمی‌توانیم به استحکام خانواده‌مان فکر کنیم. به همین دلیل امام صدر پیشگویی‌هایی دارد که خانواده به کجا خواهد رفت؟
– دو چیز را اگر از دست بدهیم موجودیتمان از دست خواهد رفت: ارزش‌ها و خانواده. باید خانواده به اصالت خود که همان اسلام است بازگردد. تاکید امام صدر بر پیروی از ارزش‌های والای انسانی، همراه شدن علم با دین و تربیت (علم بدون دین ادامه پیدا نخواهد کرد) و ضرورت ارتباط میان حال و گذشته است. اگر این سه نباشد به باور امام صدر ما اصالت‌مان را از دست خواهیم داد. ما باید زبان‌مان را قبول کنیم و حجابمان را قبول کنیم و عباداتمان را. تحت تاثیر غرب قرار نگیریم.
– پشتیبان بودن ما برای خانواده از طریق اخلاق مهم است. به باور امام صدر اخلاق پشتیبان وطن و خانواده است. امام صدر در رابطه با زن صحبت‌هایی دارد. زن نقش بسیار مهمی در ساختن فرهنگ دارد. نصیحت من به خانم‌ها و مادرها این است که از نقش خودتان در تربیت فرزندان پا پس نکشید. تربیت کردن شما عبادت است.
– امام موسی صدر یک پایه اساسی برای تربیت دارد یعنی تربیت ارتباط مستقیمی با اصول دین دارد و روش‌های تربیتی را نمی‌شود از اصول دین و قرآن کریم جدا کرد. اگر جدا کنیم و ارزش‌ها را از زندگی منفک کنیم فاجعه اسفناک خواهد بود.
– امام موسی صدر شخصی مومنی است چون او تاکید بر اصالت اسلام دارد. قرآن کریم روش‌های تربیتی مهمی دارد: اقناع، امر به معروف و نهی از منکر، توجه به جامعه‌ای که انسان در آن حضور دارد، اعتماد بر دلیل و برهان. در قرآن آمده که با دلیل تربیت کنیم. قرآن کریم انقلابی را در مفاهیم بوجود آورده است و انسان را جوری تربیت می‌کند که یک هستی گسترده را دربر می‌گیرد.
– همه کارهای ما با عالم غیب ارتباط دارد. این همان چیزی است که در غرب نمی‌بینیم. آثار روش‌های تربیتی قرآنی را می‌توان به این صورت دسته بندی کرد: کسی که از طریق قرآن تربیت شود، با عبادت و متکی به خود بار می‌آید. انسان را مسئولیت پذیر کرده و او را از حب ذات دور می‌سازد. از سستی و فساد اخلاقی دور خواهد بود. در انسان قرآنی خدا و ارزش‌های والا را می‌بینیم. از هویت انسانی دفاع می‌کند و مستکبران نمی‌توانند بر آن شخص چیره یابند. اگر با قرآن تربیت نشویم چه فرقی بین ما با دیگران است. در دست ما نیرویی قوی وجود دارد که نباید آن را ترک کنیم.