حمید قزوینی، نویسنده و پژوهشگر تاریخ شفاهی، دربارهٔ شایستهٔ تقدیر شناخته شدن کتاب «به رنگ صبر» در دومین دورهٔ جایزهٔ تاریخ انقلاب اسلامی نوشت:
کتاب «به رنگ صبر»، از مجموعه آثار گروه تاریخ شفاهی موسسهٔ فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر است که خاطرات سرکار خانم فاطمهٔ صدر را در خود دارد و با قلم شیوای فاطمه نقوی، تدوین و نگارش یافته. این کتاب، دو هفتهٔ گذشته در دومین دورهٔ جایزهٔ تاریخ انقلاب اسلامی، شایستهٔ تقدیر شناخته شد.
این اثر، برای اولین بار مطالب جذاب و مهمی از زندگی راوی آن ارائه میکند. فاطمهٔ صدر، علاوه بر خاطراتی از خانواده پدری، ناگفتههایی دربارهٔ همسرش آیتالله سید محمد باقر صدر و ارتباط او با برادرش امام موسی صدر روایت کرده است.
فاطمهٔ نقوی با پیگیری و تعامل سازنده و چند جلسه مصاحبه هدفمند در تهران و نجف، همکاری راوی را برای خلق اثری در خور توجه به خوبی جلب نموده است.
اگر پژوهش دربارهٔ خاندانهای مهم و زندگی رجال و دانشمندان و علمای بزرگ، به علت نقشآفرینی آنها در مقاطعی از تاریخ حائز اهمیت است، برای جمع آوری اطلاعات دربارهٔ آنها، مصاحبه، بررسی مطالب و شایعهها و جمعآوری اسناد و تصاویر مرتبط، از ضروریترین کارهاست که فاطمه نقوی به خوبی از عهده آنها برآمده است.
کتاب، تصویر روشنی از قضایای شهادت آیتلله صدر و خواهرش بنتالهدی از سوی رژیم بعث صدام و سختیهای پس از آن در اختیار خواننده قرار میدهد.
همچنین پژوهش دربارهٔ خاطرات مطرحشده و مسائل پیرامونی آن، کتاب را به اثری خواندنی و قابل اتکا در مطالعات مرتبط با خاندان صدر، بهویژه زندگی شهید سید محمدباقر صدر مبدل نموده است.
به رنگ صبر از زمان انتشار در سال ۱۳۹۹ تاکنون دو بار تجدید چاپ شده که نشان از موفقیت آن در جذب مخاطب دارد.
صرفنظر از این که جایزهها تا چه اندازه در تحقق اهداف خود موفق هستند، کسب جایزه، بیانگر موفقیت اثر در جلب نظر شماری از کارشناسان همان حوزه است که موجب دلگرمی نویسنده و ناشر خواهد بود و چشمانداز امیدوارکنندهتری را برای آنان ترسیم خواهد نمود.
اهدای این جایزه را به فال نیک میگیرم و برای راوی و نویسنده و ناشر اثر در مسیر پیشِ رو آرزوی موفقیت دارم.
من نتوانستم خواندن کتاب را پیش ببرم. خیلی تلخ است. هربار خواستم بخوانم دیدم روضه مکشوف است. الان هم ارجاعی و موردی به آن سر می زنم، اما تعجب می کنم که نوشته اید درباره شهادت آقاسیدمحمد باقر صدر و خواهرش اطلاعات می دهد. تاجایی که من دیدم، کتاب واقعا خالی از فکت درباره وقایع منجبکر به شهادت و پس از شهادت است.اگر اغراق نکنم، فقط قصه احضار و مراجعه بنت الهدی را دارد. روایت شیخ نعمانی جزییات مهمی دارد که در این کتاب نیست… شاید مصاحبه گر هم از حجم مصیبت نتوانسته به موقع سؤال درستی بپرسد. قابل فهم است. این از اعتبار کتاب که به اعتبار راوی و کم سخنی اش متکی است، نمی کاهد.