روش امام موسی صدر روشی گفتمانی بوده است؛ یعنی به معنای سنتی لفظمحور و متنمحور نبودهاست. او در همۀ لایههای فلسفۀ وجودی، وجودشناختی، خداشناسی و الهیات، انسانشناسی و فهم نسبتهای دین و انسان نگاه گفتمانی داشت و در سایۀ چنین نگاهی، با دقت کامل اجازۀ بازرسی، نقد و مطالعۀ متون را میدادند.
گفتمان اصلی امام میان انسانها مشترک است و میبینیم که او بیشتر بر مسائل فطری و مورد اتفاق انسانها تکیه میکند. گاه تأکید دارد که انسانها هرجا باشند، میتوانند تحت یک نظام ارزشی و اخلاقی انسانی زندگی کنند؛ حتی اگر ملحد و بیدین باشند.
نجفعلی میرزایی، رایزن فرهنگی ایران در لبنان بوده و سالها مدیریت حوزههای علمیه ایران در لبنان را بر عهده داشته است. او مؤسسۀ توسعۀ تحقیقات تمدن اسلامی را در لبنان بنا نهاد که در کارنامه این موسسه، انتشار آثار تحقیقاتی بسیاری در حوزۀ ایران شناسی، شیعه شناسی، تمدن پژوهی، قرآن پژوهی و توسعه روابط ایران و جهان عرب به چشم میخورد.
او همچنین عضو گروه ادیان و مذاهب مجتمع عالی امام خمینی از شاخههای دانشگاهی جامعه المصطفی العالمیه است و کتابی به نام «فرهنگ اصطلاحات عربی به فارسی» از او منتشر شده است.