در سالهای اخیر اختلافات جزیی بین مسلمانان منجر به حوادث و پیامدهای ناگوار و جنگهای جبرانناپذیری شده است. در این میان فرقهگرایی و گروهگرایی همواره حربهای برای دامنزدن به این اختلافات بوده است. در نقطۀ مقابل این رویکرد، امام موسی صدر، حضور دارد. امام موسی صدر در مسیر اشتراکات حرکت میکرد؛ نهتنها دغدغۀ اشتراکات دینی داشت، بلکه به اشتراکات بشری هم اهمیت میداد، یعنی حتی از خِرد اسلامی و حتی از همۀ آیینها و ادیان آسمانی هم فراتر میرفت و از جایی سخن میگفت که انسانها وجود دارند. ایشان مدارا را در میان ادیان و فرق ترویج میکرد.
خلاصه درسگفتارخسرو باقری، عضو هیات علمی دانشگاه تهران است که در حوزههای تخصصی «فلسفه آموزش و پرورش»، «فلسفه شناخت و روان» و «تربیت دینی» فعالیت میکند. او مدرک دکتری خود در رشته فلسفه تعلیم و تربیت را از دانشگاه «نیوساوث ویلز» استرالیا اخذ کرده است.
از میان تالیفات منتشر شده باقری میتوان به «نگاهی دوباره به تربیت اسلامی»، «مبانی شیوههای تربیت اخلاقی: نقد تطبیقی علم اخلاق و روانشناسی معاصر»، «مبانی فلسفی فمینیسم»، «درآمدی بر فلسفه تعلیم و تربیت جمهوری اسلامی ایران»، «هویت علم دینی»، «نظریههای رواشناسی معاصر: به سوی واقع گرایی سازهگرا» و «گفتوگوی معلم و فیلسوف» اشاره کرد.
همچنین «در باب استعداد آدمی: گفتاری در فلسفه تعلیم و تربیت» نوشته ایزرییل شفلر و «خویشتن از هم گسیخته» نوشته رونالد دیوید لینگ نیز از جمله ترجمههای منتشر شده به قلم باقری است.